Yine çok çalışmaktan kendimi unuttuğum zamanlardan birindeyim. Bazen beş dakika araya bile inanılmaz ihtiyacım oluyor. Ama çalışmayı o kadar çok seviyorum ki fark etmiyorum bile. Çok seviyorum hayatın içinde olmayı, çok seviyorum insanlara faydalı olmayı. Kaybetmiştim bu özelliklerimi. Kendime öyle düşmüştüm ki, benim sorunlarım, benim mutluluğum, benim acılarım. Ya diğerleri?
Bu sayfa, okuyanın hayatında az da olsa bir farkındalık oluşturmak için kuruldu sayın okur. Ettiğim bir söz belki birinin faydasına dokunur diye. Kendi derdimle bir dünya olduğum zamanlarda beni kurtaran okuduğum bir sözdü. Türk Dili ve Edebiyatı okumaya kara verdiren de tek sözdü. Bir ara söze olan eski ihtimamı kaybetmeye başlamıştım. Oysa söz bir canı kurtarabilirmiş, oysa söz insanı uçurumdan aşağı düşmekten kurtarabilirmiş.
Şimdi dertli görünce koşuyorum, yüzü asık biri görünce mutlu etmeye çabalıyorum. Sürekli psikoloji okuyorum mesela. Belki birine yararım olur diye. Her gördüğüme kitap tavsiye ediyorum zor zamanlarına kılavuz olsun diye. Belki de beni kurtaracak birini gülümsetmem diye düşünüyorum.
Özellikle günü kötü geçen ailemdeki ya da arkadaşlarımı rahatlatmaya çalışıyorum. Galiba gizli bir psikolog oldum 🙂 Hayat zor, derde derman hemen bulunmuyor, özellikle sevdiğimiz insanlarla ilgilenmek ve ilgiyi hissettirmek oldukça önemliymiş. Ben ailemde keşfettim bunu yirmi dört yaşımda.
Ettiğiniz bir söz birini hayatını kurtarabilir. Özellikle İstanbul’da yaşayan insanların tahammül seviyesi çok düşük. Herkes cinnete ramak kala yaşıyor. Bu nedenle en azından ben farklı olayım diye değiştirdim kendimi hala da uğraşıp didiniyorum. Sürekli araştırma halindeyim, sürekli kitap okuyorum özellikle psikoloji hakkında. Hattı hesabi yok okuduğum kitabın, makalenin. Gören psikoloji yüksek lisans yapıyor sanır 🙂 Hafta sonu ders verdiğim öğrencilerim beni PDR’ci sanmışlar. Çünkü artık bir insana nasıl yaklaşabileceğimi keşfettim. Belki tecrübe, belki çok okuma belki de değişim. Ama bendeki eksikliği fark ettim, kabuk ettim ve değiştirdim. Siz de yapabilirsiniz. Kafada değişimi kabul edince yola çıkmış oluyorsun bile. Ben çevremdekilere faydalı, onların hayatını kolaylaştıran insan olmak isterim. Geçtiğimiz cumartesilerden birinde bir özel ders öğrencime; ‘Ben sizin hayatınızda gelip geçici olmak istemem iz bırakmak isterim, sürekli size kitap tavsiye etmemin alanım olmadığı halde rehberlik konuşmamın sebebi bu.’ dedim. Ertesi hafta derse önerdiğim her şeyi yaparak okumasını istediğim kitabı bitirerek gelmiş, sonra baktım bir iki tanesi daha. Önerdiğim kitap da tabii ki Dönüşüm 🙂
Bir insanı mutlu eden başka ne olabilir ki. Ya da yazdığım bir yazının, önerdiğim bir filmin, bir kitabın bir programın izlenip faydalı hale gelmesi insanlara iyi gelmesi mutluluk değil de nedir? Bilmiyorum ben en azından inandığım eşref-i mahlukat olmaya çalışıyorum. Umarım faydalı bir insan olabiliyorumdur. Duamda, amacım da bu yönde. 🙏
Hoşça bakın zatınıza 🌸
